Mae Crist wedi codi

Mae'r ffydd Gristnogol yn sefyll neu'n cwympo gydag atgyfodiad Iesu. “Ond os nad yw Crist wedi atgyfodi, ofer yw eich ffydd ac rydych yn dal yn eich pechodau; yna hefyd mae'r rhai a syrthiodd i gysgu yng Nghrist ar goll »(1. Corinthiaid 15,17). Nid athrawiaeth i'w hamddiffyn yn unig yw atgyfodiad Iesu Grist, ond rhaid iddo wneud gwahaniaeth ymarferol i'n bywyd Cristnogol. Sut mae hynny'n bosibl?

Mae atgyfodiad Iesu yn golygu y gallwch ymddiried ynddo'n llwyr. Rhagfynegodd Iesu wrth ei ddisgyblion y byddai’n cael ei groeshoelio, yn marw ac yna’n cael ei atgyfodi. «O'r amser hwnnw dechreuodd Iesu ddangos i'w ddisgyblion fod yn rhaid iddo fynd i Jerwsalem a dioddef llawer. Rhoddir ef i farwolaeth gan yr henuriaid, y prif offeiriaid, a'r ysgrifenyddion, a bydd yn atgyfodi ar y trydydd dydd.” (Mathew 16,21). Pe bai Iesu'n siarad yn onest am y wyrth fwyaf oll, yna mae hyn yn dangos y gallwn fod yn sicr ei fod yn ddibynadwy ym mhob peth.

Mae atgyfodiad Iesu yn golygu bod ein holl bechodau wedi cael eu maddau. Cyhoeddwyd marwolaeth Iesu pan aeth yr archoffeiriad i’r lle mwyaf sanctaidd unwaith y flwyddyn ar Ddydd y Cymod i offrymu aberth dros bechod. Yr oedd yr amser yr aeth yr archoffeiriad i mewn i'r cysegr sancteiddiol yn cael ei wylio gan yr Israeliaid gyda diddordeb mawr: a fyddai'n dychwelyd ai peidio? Pa lawenydd oedd pan ddaeth allan o'r Sanctaidd Sanctaidd a chyhoeddi maddeuant Duw oherwydd derbyniwyd yr offrwm am flwyddyn arall! Roedd disgyblion Iesu yn gobeithio am Waredwr: «Ond roedden ni'n gobeithio mai'r hwn a fyddai'n prynu Israel. Ac yn anad dim, heddiw yw’r trydydd dydd i hyn ddigwydd” (Luc 2 Cor4,21).

Claddwyd Iesu y tu ôl i garreg fawr ac am ychydig ddyddiau nid oedd unrhyw arwydd y byddai'n ailymddangos. Ond ar y trydydd diwrnod, cododd Iesu eto. Yn union fel y dangosodd ailymddangosiad yr archoffeiriad y tu ôl i’r llen fod ei aberth wedi’i dderbyn, profodd atgyfodiad Iesu fod ei aberth wedi’i dderbyn gan Dduw am ein pechodau.

Mae atgyfodiad Iesu yn golygu bod bywyd newydd yn bosibl. Mae bywyd Cristnogol yn fwy na chred mewn rhai pethau am Iesu yn unig, cyfranogiad ynddo. Mae'n well gan Paul ddisgrifio'r hyn y mae'n ei olygu i fod yn Gristion trwy ei fynegi "yng Nghrist". Mae'r ymadrodd hwn yn golygu ein bod ni'n gysylltiedig â Christ trwy ffydd, mae Ysbryd Crist yn trigo ynom ni, ac mae ei holl adnoddau'n perthyn i ni. Oherwydd bod Crist wedi codi, yn dibynnu ar Ei bresenoldeb byw, rydyn ni'n byw ynddo o'n hundeb ag Ef.
Mae atgyfodiad Iesu yn golygu bod y gelyn olaf, marwolaeth ei hun, yn cael ei drechu. Torrodd Iesu rym marwolaeth unwaith ac am byth: “Cododd Duw ef i fyny a’i waredu rhag poenau marwolaeth, oherwydd yr oedd yn amhosibl i farwolaeth ei ddal” (Act. 2,24). O ganlyniad, " Megis yn Adda y mae pawb yn marw, felly yng Nghrist y gwneir pawb yn fyw " (1. Corinthiaid 15,22). Nid rhyfedd y gallai Pedr ysgrifennu: "Bendigedig fyddo Duw, Tad ein Harglwydd Iesu Grist, yr hwn yn ôl ei fawr drugareddau a'n hail-esgorodd i obaith bywiol trwy atgyfodiad Iesu Grist oddi wrth y meirw, yn etifeddiaeth anfarwol a dihalogedig a di-bylu. , a gedwir yn y nef i chwi" (1. Petrus 1,3-un).

Oherwydd i Iesu roi ei fywyd i lawr a'i dderbyn eto, oherwydd bod Crist wedi codi a bod y bedd yn wag, rydyn ni nawr yn byw ynddo, yn dibynnu ar ei bresenoldeb byw, o'n hundeb ag Ef.

gan Barry Robinson